Oyuncu ve komedyen Adam Sandler‘ın yaratıcılığında ortaya çıkan yetişkinliğe geçiş temalı animasyon müzikal komedi filmi Leo, 21 Kasım’da Netflix’te yayınlanacak. Müzikal tarafıyla pek akılda kalıcı olamayan bu sempatik film, hayata dair oldukça güncel ve pozitif mesajlar içeriyor ve aynı anda hem küçük izleyicilere, hem de ebeveynlere hitap etmeyi başarıyor.
2023 yılı The Super Mario Bros. Movie, Spider-Man: Across the Spider-Verse, Elemental, Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem gibi öne çıkan animasyonları izlediğimiz, animasyon filmlerin kalitesi açısından başarılı sayılabilecek bir yıl oldu. Hatta öyle ki, The Super Mario Bros. filmi şu an için bu yılın en çok gişe yapan 2. filmi konumunda. (Türkiye’de ise en çok gişe yapan film bir başka animasyon: Rafadan Tayfa Galaktik Tayfa). İşte bu bol animasyonlu yılın sonuna yaklaşırken, bir başka başarılı animasyon film daha izleyiciyle buluşuyor. 21 Kasım’da Netflix kütüphanesine eklenecek olan Leo‘yu, yayınlanmadan önce izleme ve değerlendirme şansımız oldu.
Leo: Konusu
Hikayemizin merkezinde Leo (Adam Sandler) isimli bir kertenkele var. Huysuz ama altın kalpli Leo, tüm hayatını ilkokul son sınıfların evcil hayvanı olarak, en yakın arkadaşı kaplumbağa Squirtle (Bill Burr) ile birlikte bir teraryumda geçirmiştir. Bir gün tesadüfen kertenkelelerin ömrünün 75 yıl olduğunu öğrenir ve hemen ardından da kendisinin 74 yaşında olduğunu keşfeder. Hayatını özgürce yaşayamadan, gerçek dünyayı deneyimlemeden öleceğinin korkusuyla da bulunduğu sınıftan kaçmayı kafasına koyar. Ancak tam da bu sırada, son sınıf öğrencileri yedek öğretmenleriyle tanışırlar. Asıl öğretmenleri doğum iznine ayrılınca onun yerine gelen Bayan Malkin (Cecily Strong) öğrencilerin bugüne dek karşılaştıkları öğretmenlerden çok farklı, oldukça sert ve eski kafalı bir kadındır. Gerçek dünyaya kaçmayı planlayan Leo, bir anda kendini bu kaygılı öğrencilere destek olmaya çalıştığı bir pozisyonda bulur. Sonucunun nereye varacağını hesaba katmadan söylediği bir yalan ise Leo’yu çok zor durumda bırakacaktır.
Sevilen oyuncu ve komedyen Adam Sandler filmin yapımcısı ve senaryo yazarı olmasının yanında, ana karakterimiz Leo’yu da seslendiriyor. Kendisi normalden o kadar farklı bir tonda konuşuyor ki, kertenkelemizi onun seslendirdiğini bilmesem asla o olduğunu anlayamazdım. Bu ton Leo’ya çok uygun olmuş. Ben filmi orijinal sesinde ve altyazılı olarak izledim ama sakın endişelenmeyin, Türkçe dublaj seçeneği de bulunuyor ve bu hali de çok başarılı.
Filmin seslendirme kadrosunda yer alan diğer isimlerse şöyle: Rob Schneider (Müdür), Jason Alexander (Jayda’nın Babası), Sadie Sandler (Jayda), Sunny Sandler (Summer), Jackie Sandler (Jayda’nın Annesi) – evet, Adam Sandler’ın kızları ve eşi de yer alıyor seslendirenler arasında – Heidi Gardner (Eli’nin annesi), Nick Swardson (Bunny), Nicholas Turturro (Anthony’nin Babası).
Leo hikayesi bakımından oldukça zengin pek çok detay barındıran ve oldukça komik bir yapım. İlkokuldan mezun olarak yetişkinliğe adım atan çocukların dertleri, Leo’nun hayatının amacını aradığından farklı bir yerde buluşu, yedek öğretmen Bayan Malkin üzerinden eski nesil & yeni nesil eğitim karşılaştırması yapılması ve çocuklarını iyi yetiştirmek amacıyla yola çıksalar da hata üstüne hata yapan ebeveynlerin yol açtığı sıkıntılar… Tüm bunlar ve çok daha fazlası Leo’nun aynı potada eritmeyi başardığı konular. Filmin odaklandığı konuların fazlalığı gözünüzü korkutmasın elbette, Leo her ne kadar sonlara doğru biraz dağılsa da, karmaşık ya da sıkıcı değil, oldukça da sürükleyici bir yapım.
Leo, temelde bir yetişkinliğe geçiş (coming of age) filmi. Sınıftaki öğrenciler 5. sınıftalar ve yavaş yavaş çocukluklarına veda ediyorlar, çok büyük ve önemli bir değişimin kıyısındalar. (Filmi izlerken ilk aklımdan geçen, günümüzde çocukların gereğinden çok erken büyümek zorunda kaldıkları oldu bu arada. Teknoloji ve sosyal medya çağında bu elbette kaçınılmaz bir durum ama kendi çocukluğumla kıyasladığımda yeni nesil için biraz üzülüyorum açıkçası.) Evet, bazı sorunlar günümüze özgü ama çocukların bazı sorunları ise Leo’nun da farkına vardığı üzere yıllardır hep aynı. Leo’yu çocukların bir numaralı yardımcısı ve akıl danıştıkları kertenkele konumuna getiren şey de tam olarak bu farkındalık aslında: Leo yıllardır çocukları yakından izlemiş ve çok iyi tanımış olduğu için, sorunlarını da, bu sorunları nasıl çözeceklerini de, onlarla nasıl iletişim kurması gerektiğini çok iyi biliyor. Bazen sadece dinleyerek, bazense doğru tavsiyelerde bulunarak sınıftaki çocuklar için vazgeçilmez bir yetişkin konumuna geliyor.
Komik ve İçten Bir Film
Çocukların bakış açısından izlediğimiz filmin çok didaktik olmamayı başaran pozitif mesajları (ve hatta çıkarılacak dersleri) yalnızca çocuklara yönelik değil. Aslına bakarsanız bence film çocuklar kadar ebeveynlere de hitap ediyor. Çünkü filmde aşırı korumacı tavırları ile çocuklarını nasıl etkilediklerinin farkında olmayan anne babaları da izliyoruz. Onların bu tavırlarıyla fazlasıyla dalga geçilmiş, beni bayağı bir güldüren bu sahneler için kendileriyle yüzleşmek zorunda kalacak olan ebeveynler ne düşünür bilemiyorum ama hatırlamakta fayda var: zaman zaman özeleştiri yapmak herkese iyi gelir. Bu açıdan özellikle ilkokul çağlarında çocukları olan anne babalara, Leo’yu çocuklarıyla birlikte izlemelerini tavsiye ederim. Emin olun filmde sizi de eğlendirecek, sizin de ilginizi çekecek pek çok şey var.
Bu noktada şunu da eklemek istiyorum. Evet Leo’da ben çok güldüm ama bazı espriler çocukların anlaması için biraz fazla yetişkin, bazı espriler de yetişkinlerin keyif alması için biraz fazla çocukça kaçmış. Bu durumu iki tarafa da hitap ettiği için olumlu mu yoksa aynı sebepten olumsuz mu değerlendirmem gerektiğine inanın karar veremedim.
Leo’nun robot süpürgeyle mücadelesi de sanırım filmde en çok güldüğüm kısım oldu. Burada kullanılan şarkı da sahneye çok uygundu. Godzilla referansı, Leo’nun legoya basması, kopan kuyruk… her şeyiyle harika bir sahne 🙂
Leo’nun en başarısız tarafının müzikal kısımları olduğunu düşünüyorum. Hatta filmin “müzikal” tarafı sonradan eklenmiş bir özellik gibi. Arada şarkılar söyleniyor, karakterler derdini şarkılarla anlatıyor ama akılda kalan tek bir melodi yok. Tüm parçalar oldukça düz. Özellikle aklımda kalan hiçbir müzikal an olmadı, hatta Jayda’nın babasının analog saatlerle (!) birlikte söylediği parça örneğin film içinde çok yersiz ve oldukça tuhaftı.
Leo: Son Söz
Karakter dizaynlarını ve seslendirmelerini gerçekten başarılı ve özenli bulduğum Leo çok akılda kalıcı olmasa da, özellikle ilkokul çağındaki çocukların keyifle izleyeceği ve güzel dersler çıkarabileceği, eğlenceli ve komik bir animasyon film. 7 yaş üstü çocuklara uygun olduğu belirtilen filmi aileler de çocuklarına eşlik ederek izleyebilirler. Eğer ailece beraber izleyebileceğiniz ve güzel vakit geçirebileceğiniz bir film arıyorsanız, Leo’ya bir şans verin derim. Benim film için puanım 7,5/10.
